ağqanadlı — sif. Qanadları ağ olan. Məktəb damına qonub bu ağqanadlı quşlar; Güldü ağızdolusu qəhrəmanlarla birgə. S. Rüst … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
dəm — 1. is. <fars.> 1. Qısa vaxt, an, ləhzə. Bir dəm – 1) bir vaxt, bir anlıq. Xəstənəm, çox dilərəm yanıma bir dəm gələsən; Çəkibən xəncəri, bağrım başını bir dələsən. M. P. Vaqif; 2) heç, əsla. Gözəl üzündə bir dəm; Nə dərd görmüşdüm, nə qəm.… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
güzdək — is. Payızda göyərən ot, payız otu. Qoyunlar payızın güzdək otundan ağızdolusu götürüb xoşallanırdılar. S. R.. Nəmişlik olduğundan güzdək dizə çıxırdı. Ə. Vəl.. // Payız otlağı. Qaraca çoban dəstəsilə gəlib güzdəyə çatanda, ona söylədilər ki,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ürəkdolusu — z. Həvəslə, fəxrlə, ağızdolusu, sevinə sevinə … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
yeyinti — is. 1. Yeməyə yarayan şeylər, yemək şeyləri, azuqə, yeyəcək şey. <Molla Zaman:> Dur, arvad, gör bu corabları üçdörd manata sata bilərsənmi? Bir az yeyinti al, gətir. Ə. H.. Yeyinti məhsulları – yemək üçün hasil edilən məhsullar, yeyəcək… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
zənci — is. <ər.> Tropik Afrikanın, dərisi tünd qara rəngdə olan yerli əhalisi və bu əhaliyə mənsub adam. Afrika zənciləri. – Bunlar zəncilərdən və afrikalılardan ibarət idi. M. S. O.. Öz ana vətənində ağızdolusu gülər; Rəngi qara, qəlbi ağ… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
